 |
| Ostara of Silent Force Geb. 31-5-2002 † 15-7-2013 |
|
Wij waren op vakantie in Oostenrijk toen we een telefoontje kregen dat jij geboren was en elke dag was Louise van camping Alpenfreude zo lief om de foto's die jou fokster Jip op de website zette voor ons uit te printen zo zagen we je die eerste 3 weken toch opgroeien en van al die mooie en lieve pupjes wist ik na 3 dagen al vanaf de foto's dat jij, dat kleine mantelmeisje, ons hondje zou worden en toen we je na de vakantie in ons armen konden houden bleef ik bij mijn keus de klik die ik zelfs vanaf de foto's al had die bleef. Toen je 9 weken oud was en eindelijk mee naar huis mocht was je ook meteen dikke maatjes met je grote broer Elmo meteen kroop je tegen hem aan in de mand en zijn hele leven gebruikte je hem als kussen waar hij wel eens zat van was maar daar had je maling aan en dan zuchtte hij eens en liet je maar weer liggen. Samen rottigheid uithalen en alle planten uit de tuin graven waren jullie ook goed in en ook in het bos was kuilen graven jullie hobby. Toen hij er zo plotseling ineens niet meer was heb je daar enorm veel moeite mee gehad je werd pas weer de vrolijke Osi toen Sanja kwam en wat vond je het heerlijk om te moederen en haar opvoeden was je beter in dan mij, je leerde haar ook dat het tijdens het wandelen veel leuker was om door de prutsloten te baggeren dan netjes over het pad en ook al liep je al tegen de 11 toen Femie erbij kwam, weer genoot je ervan om te helpen met opvoeden, wat zijn we blij en dankbaar dat je dat nog bijna 4 maanden heb mogen doen. Niet alleen tegen pupjes was je lief maar gewoon tegen de hele wereld, het lukte jou zelfs meerdere malen tijdens het wandelen dat er wildvreemde mensen de weg overstaken en vroegen of ze je even een knuffel mochten geven omdat je zo lief naar ze keek, nou vond je knuffels krijgen wel lekker maar heel erg klef moesten mensen niet worden de enige waar je stijf tegenaan kroop was ik of je ging op je rug liggen en moest ik even buikje zoenen. Vanaf dat je pup was had een hele aparte gewoonte je stond regelmatig in de tuin met je kopje in een struik en dan heen en weer te wiebelen dat kriebelde zo lekker en dat heb je je hele leven gedaan en niet alleen in de tuin ook als we wandelden en pauze hielden zocht je een kriebelstruik uit en zelfs als je mee was op visite en we zaten in de zomer in de tuin was jij reuze blij als er dan ook een kriebelstruik te vinden was. En het mooiste van alles was dat je mama kon zeggen, niemand die jou dat geleerd had daar begon je zelf mee toen je 2 jaar was, op de baas was je ook heel gek maar je was echt een moederskind, wij konden elkaars gedachten lezen en als ik eens ziek was kreeg de baas je amper van bed om je uit te laten dan wilde je me liever geen 5 minuten uit het oog verliezen, en toen je 5 was en een maag en milt torsie kreeg die je overleefde met een zware operatie en met dank aan de goede zorgen van dierenkliniek Enkhuizen was ik degene die jou wekenlang geen 5 minuten uit het oog verloor, jij was mijn allesie 11 jaar lang wij samen daar kwam niks of niemand tussen. Toen je op Sanja haar verjaardag 28 juni ziek werd had ik er meteen al een akelig gevoel over, we zijn naar de dierenarts geweest en het leek eerst een virusje maar ook die zijn eng bij hele oude honden, je kreeg medicijnen en na een paar dagen knapte je op en ja je zeurde zelfs weer dat we moesten wandelen dat was je lust en je leven en je baggerde weer door de sloot, maar toen ging het ineens weer mis we hebben je urine en bloed laten onderzoeken en daar kwam uit dat je ergens een ontsteking in je lijfje moest hebben maar geen idee waar en toen ging het hard op zondag werd je ademhaling steeds zwaarder en als je een hijgaaval had keek je ons heel moe aan, ons hart schreeuwde NEE maar ons verstand wist wel beter, ons lieve meisje je was zo moe en op en leven mag geen lijden worden. Maandagochtend 15 juli heb ik de dierenarts gebeld en Annemarie is gelijk gekomen en sliep je heel vredig in je eigen mand in met ons bij je en Sanja en Femie dicht tegen je aan, zo hebben we met ons vieren nog een uur bij je gezeten en Sanja en Femie hebben je helemaal gewassen en toen Rob van dierencrematorium Heerhugowaard je op kwam halen stonden je zusjes op de bank voor het raam, Sanja verstart met grote ogen en Femie piepte en huilde toen je op de brancard de auto in ging hun verdriet was net zo groot als dat van ons Woensdags hebben we je as opgehaald en het voelde goed dat we Rob en Hilde jou laatste reis in handen gegeven hebben. We zijn heel dankbaar dat je voor een dog zo'n hoge leeftijd hebt mogen behalen maar de leegte die jij achterlaat doet ons zo verschrikkelijk zeer Nooit meer 's morgens een poot die naar me maait op bed en een meisje wat dan mam mamam mam zegt omdat ze knuffelen wil nooit meer wij samen...................... Dag lieve Osi dag ons grote kleine meisje bedankt voor de 11 prachtige jaren waarin je niets anders dan alleen maar liefde hebt gegeven Mijn allesie dat zul je altijd blijven
|
